کاغذ پاره های من

راست است که می گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست. عید سال قبل با نو عید عمه جان شروع شد که آخرین بازمانده متولدین دهه اول قرن 14 بود. همان نسلی که فقط پیری آنها را از پا درمیاورد و نه سکته و بیماری های مختلف. و حالا در فامیل فقط متولدین دهه سی هستند که به انواع مرض های جوان و میانسال کش مبتلا هستند.  هنوز فروردین تمام نشده بود که مادر زهرا و مریم دوستان دوران  دبیرستان که عمری را در همسایگی گذرانده بودیم فوت کرد توی یکی از پست های سالهای قبل نوشته ام که بیشتر شب ها زنهای محله در خانه آنها برای شب نشینی جمع میشدیم. چهلمش نگذشته بود که عموی زن برادر در 50 سالگی ایست فلبی کرد و درجا تمام کرد چ,میمون ...ادامه مطلب