مهربانی هم مسری است

توی کوچه مادر گربه ای توله اش را دارد بزرگ میکند از توی بالکن هر روز میدیدمش . بچه گربه را در کوچه ول کرده  بود که بزرگ شود و تو اصلا مادر را دوروبرش نمیبدیدی اما به محض اینکه گربه  دیگری نزدیک بچه می شد مادر از کمینگاهش بیرون میاید و غریبه را فراری میداد. تقریبا هر روز از توی بالکن خانه بچه گربه را میدیدم و مدام دلم برایش میسوخت که چقدر نحیف و گرسنه است. تا اینکه یک روز دیگر بچه گربه نبود  یک روز که از کوچه پشتی میامدم بچه گربه را انجا دیدم و دوباره نحیف و کثیف . دلم برایش سوخت. روز دیگری دیدم یک اقایی ظرف غذا برای بچه گربه گذاشت. دوروبر هم ظرف هایی بود که نشان میداد در این چند روزه این کار غذا دادن تکرار شده است.  چند روز بعد مادر دوباره بچه را اورد در کوچه ما و من دوباره بچه گربه را دیدم و وقت غروب ناخوداگاه و بدون هیچ فکری  برای بچه گربه غذا بردم . مهربانی مرد در من سرایت کرده بود.

چند روز صبح و عصر این کار را تکرار کردم . حالا چند روز است که هربار با ظرف غذا میروم توی کوچه می بینم یکی دیگر دارد به بچه گربه غذا میدهد. آدم های مختلف هم دارند این کار را می کنند. دیشب  هم پیرمردی نوه اش را اورده بود که به بچه گربه غذا بدهد یک آفتابه هم دستش بود . غذا را که گذاشتند یک ظرف اب هم با آفتابه پر کرد . بعد از اینکه  نوه اش گربه را ناز کرد  با همان آفتابه آب ریخت که پسر بچه همانجا دستهایش را بشوید. حالا بچه گربه جان گرفته و بپربپر می کند.

من همیشه از انقلاب هایی ( نمی دانم لفظ درستی است یا نه؟) که بعدش عوامل رژ یم سابق را نه تنها  اعد  ام نمی کردند بلکه عفو می کردند تا میان مردم زندگی کنند متعجب میشدم و مفهوم کارشان را نمیفهمیدم اما همین اتفاق گربه به من فهماند که ادمها ناخوداگاه کارهای اطرافیان را تقلید می کنند حالا اگر اکثریت جامعه خوب باشند و صلح دوست بقیه هم به مرور و ناخوداگاه به همان سمت کشیده خواهند شد. و البته این سوای ادمهایی است که اهل اندیشه هستند . منظورم ادمهایی مثل خودم بود. روزهای اول فقط دلسوزی داشتم  اصلا به فکرم نمیرسید که میتوانم به بچه گربه غذا بدهم  یا اینکه اصلا من تا کی میتوانم به او غذا بدهم. اما  رفتار مرد را تقلید کردم و بعدش همسایه ها رفتار من را تقلید کردند حالا چه آگاهانه و چه ناخوداگاهانه. و مهربانی همچنان ادامه دارد.