طبیب

یک: طرفداران اصلاح طلب آقای طبیب را که می بینم و پای حرفها و استدلالهایشان می نشینم یاد آهنگ دلقک محمد اصفهانی می افتم و ترجیع بند"واسه نونه واسه نونه". این جماعت کلا در حسرت وضعیت اقتصادی فقط خودشان و نه کل مردم در آن دوره هستند. نه کاری با خانواده های داغدیده دارند و نه با جان هایی که از دست رفت. مرگ جگرگوشه های مردم برایشان شده روتین زندگی.

دو: اینکه آقای طبیب مدام دارد از نهج البلاغه نقل قول می کند من را یاد مسعود خان رجوی می اندازد. که بعد از شلنگ تخته انداختن و متواری شدنش عمام در همان اتاقش و نه در حسینیه با بزرگان مملکت نشسته بود ( یعنی خطابش آنهاد بود و نه مردم) که گول این طور آدم ها را نخورید شما نمی دانید، این آدم وقتی آمد پیش من همه حرفهایش از نهج البلاغه بود. و البته دوستانی که سنشان برسد و نطق های او را دیده باشند یادشان است که چقدر از نهج البلاغه نقل می کرد.

سه: مادرم و خاله ام هر بار که شوهرهایشان با آنها بدرفتاری می کرد دنبال روزنه ای برای آشتی کردن می گشتند. غذای مورد علاقه شوهر را درست می کردند خانه را مرتب می کردند به بچه ها می گفتند مودب باشید و عطر می زدند و سرمه می کشیدند. پسر خاله ام که ازدواج کرد فکر می کرد همسرش هم همان طور خواهد بود . اما فاطی جور دیگر بود به محض اینکه شوهرش اذیتش می کرد نه خانه را تمیز می کرد و نه به شوهرش می رسید و یادم هست یک ماه رمضان سحری هم درست نکرده بود و خاله ام آتشی شده بود که پسر من بی سحری روزه می گیرد. مادرم هم می گفت زن و شوهر باهم قهر باشند بازهم زن باید وظایفش را انجام بدهد. اما فاطی هیچ کاری نمی کرد دست آخر هم مادرم و خاله ام به اشتباه خودشان پی بردند و اعتراف کردند که فاطی با هیچ کاری نکردن و با گذشت چند سال افسار شوهرش را گرفته توی دستش. کاری که نه خاله و نه مادرم با همه کاری کردن و تلاش بسیار در آن موفق نشده بودند.خلاصه که خواستم بگویم گاهی هیچ کاری نکردن نتیجه بهتری می تواند داشته باشد.