متاسفم که متشکرم ولی مجبورم تشکر کنم

فکر می‌کنم باید از اسفندیاری علیرغمکار زشتش تشکر کنم . من خیلی وقت بود که محمد فاضلی را می‌خواندم فکر می‌کردم حرف ما را می‌زند البته که حرف ما را می‌زد اما فرق هست اینکه تو حرف مردم را بزنی با اینکه واقعا حرف مردم را شنیده باشی. دیشب فقط بابت ورود سرپوشیده اسفندیاری به زندگی شغلیش و نه حتی خانوادگیش و قطع کردن میکروفن، همان عکس العمل مردم را در این سالها به نمایش گذاشت. مردمی که مدام به زندگی شخصی و مسایلی مثل لباس پوشیدنشان سرک کشیده می‌شود و مردمی که مدام صدایشان خفه می‌شود. فاضلی نشان داد که هیچکدام از اینها را درک نکرده بوده وگرنه آنهمه آسمان ریسمان در کانالش نمی‌بافت. جالب هم هست که میکروفن را سمت کاندیدی پرت کرد که برای دفاع از او آمده بود. امروز هم بیانیه داده که همچنان بر سر موضعش است. من از اسفندیاری ممنونم که به من فهماند که فاضلی فقط حرف می‌زده و درد مردم را نمی‌فهمیده. البته اگر فاضلی این توضیحات صبح را نمی‌داد به خودش هم می‌گفتم که برود از اسفندیاری تشکر کند که او را از این ننگ نجات داده ولی فاضلی دوباره نشان داد که او هم بنده نان است و همه حرفهای قشنگش برای نان بوده.

ممنونم که به من فهماندی نباید اینبار بین بد و بدتر، بد را انتخاب کنم. چون شرایط که مهیا شد آن بد هم بدتر خواهد شد. حیف که فاضلی خودش این را نفهمید.